Ból emocjonalny jest bólem fizycznym. Twoje ciało boli, czasem bardzo intensywnie. Kiedy stajesz się świadomy swoich uczuć, jednocześnie zauważasz pojawianie się tego bólu. kieruj swoją uwagę na odczucia płynące z ciała. Doświadczanie ciała to właśnie emocje, których szukasz.

    Dokonaj przeglądu różnych punktów w twoim ciele. Zauważaj czego i gdzie doświadcza twoje ciało Czy twoja klatka piersiowa jest napięta? Co czujesz w rejonie splotu słonecznego. Czy twój głos jest pełny i barwny czy zduszony i słaby? Czy masz napiętą szyję i barki? Kierowanie uwagi w taki sposób stanowi pierwszy krok do świadomości emocji .

    Kiedy kierujesz uwagę gdzie indziej gubisz emocje. Spoglądasz na siebie w przeszłości lub przyszłości. Myślisz o tym, co mogłeś zrobić albo co  zrobisz. Rozpamiętujesz to, co zrobili lub zrobią inni. Zastanawiasz się nad rzeczami jakie były lub będą.

     Każdej myśli towarzyszą emocje, jeśli jednak nie chcesz zbadać tego, co doświadcza twoje ciało  w tej chwili, pogrążasz się w mnożących się myślach, planach, kalkulacjach i osądach. Cała domena aktywności intelektualnej  została stworzona po to, by odwrócić uwagę od  niechcianych emocji. Wysiłek intelektualny oraz świadomość emocjonalna nie wykluczają się wzajemnie, kiedy jednak dążenia intelektualne staja się nieodparte, służą odwracaniu uwagi od bolesnych emocji.

    Drugim sposobem unikania bolesnych emocji jest ucieczka w działanie. Łatwiej jest stać się najlepszym sprzedawcą, najciężej pracującym pracownikiem firmy czy znajdywać najbardziej błyskotliwe rozwiązania problemów. Gry komputerowe , telewizja i zarabianie pieniędzy odwracają uwagę od bolesnych emocji. Każda czynność – jedzenie, zakupy, seks czy wdrapywanie się na  drabinę społeczną ekonomiczną- odciąga uwagę od bolesnych emocji.

      Jeżeli jakiekolwiek działanie wykorzystywane jest w celu odwrócenia uwagi od bólu to ma ono charakter przymusu, nałogu. Wyobrażenie o ukończeniu odkładanego projektu, takiego jak odnowienie domu, rozwój własnego biznesu czy kariery, wydaje się kuszące, szczególnie jeżeli projekt jest trudny do wykonania. Jeżeli działanie jest sposobem odwrócenia uwagi od bolesnych emocji, to nadchodzący koniec projektu będzie się wiązał z odczuwaniem lęku. Działanie jest silnie związane z potrzebą i gdy ma się  ono zakończyć, potrzeba  pojawia się na nowo, tak jak pojawia się ból pochodzący za znieczulonej rany, gdy środek znieczulający przestaje działać.

      Przyjrzyj się swoim działaniom, rozpoznaj, które z nich maja charakter przymusu. Cierpisz gdy kończysz takie działania zanim poczujesz się zupełnie wyczerpany. – nawet jeżeli chodzi o naprawę komputera, malowanie pokoju czy pracę w ogrodzie. Jeżeli ukończysz projekt który ma znamiona przymusu, zanim staniesz się kompletnie wyczerpany, odczujesz potrzebę rozpoczęcia nowego zajęcia. Nie wykonujesz takich działań w odpowiednim dla nich czasie. Przymuszasz się do nich. Nie chcesz się oderwać od nich, gdyż chronią cię przed doświadczeniem tego, co czuje twoje ciało oraz pozwalają na oderwanie się od twoich myśli.

     Przymus to nie to samo co pasja. Pasja jest źródłem radości. Wskazuje nowe możliwości. Jest kreatywna i rozwija tendencję do angażowania się. Przymus jest źródłem lęku. Zawęża możliwości i percepcję oraz przyczynia się  do oddalenia i separacji. Wywołuje obsesyjną koncentracje osoby znajdującej się w więzieniu przymusu na jakiejś czynności. Różnica pomiędzy radością płynącą z życia a obsesją skoncentrowaną na zakończeniu jakiegoś projektu to różnica pomiędzy wolnością a więzieniem.. Więzienie jest fortecą zbudowaną

W celu stworzenia izolacji od emocji .Więzi jednak każdego, kto się w niej znajduje. Opuszczenie fortecy to doświadczenie, które zmienia całe nasze życie .Przymus konkurowania i wygrywania ustępuje pragnieniu przynależenia i wniesienia własnego wkładu w dobro innych. Lęk zostaje zamieniony na wdzięczność. Koncentracja na samym sobie zostaje przemieniona w dbałość  o innych.

Pierwszy krok na drodze do zrozumienia przyczyn wchodzenia w przymus jest najtrudniejszy. Aby zgłębić źródło zachowań przymusowych, natarczywych, natrętnych koniecznym jest zaprzestanie takich czynności i przyzwolenie na odczuwanie wszystkiego co poczujesz. Jeżeli uciekniesz z powrotem w natrętną czynność lub myśl, nie osądzaj siebie. Twoja prawdziwa natura jest silniejsza niż potrafisz to sobie wyobrazić, Warto zadać sobie trud i poświęcić czas na jej odkrycie. Jeżeli intensywność bolesnej emocji jest większa niż jesteś  w stanie wytrzymać i masz tendencję do uciekania w działanie – zatrzymaj się i doświadcz emocji, która się pojawiła przez minutę, bez rozpraszania uwagi.

    Następnym razem gdy pojawi się ból  pozwól sobie go doświadczyć., bez rozpraszania uwagi przez dwie minuty. Naucz się pływać zanim skoczysz do głębokiej wody. Wody twoich uczuć są bardzo głębokie. Masz możliwości aby się w nich zanurzyć.

    Jeżeli nie masz świadomości tego co czujesz w ciele oraz tego, co myślisz, nie jesteś świadom teraźniejszości. Nie jesteś świadom tego co czują inni i jak postępują, chyba że ich postępowanie wywiera na ciebie wpływ. I co najważniejsze nie jesteś świadom samego siebie. Nie masz wtedy pamięci siebie jako osoby, która wywiera wpływ na innych oraz rozległości  swoich kreatywnych możliwości i umiejętności. Aby zobaczyć te zależności musisz uświadomić sobie swoje emocje.

    Jeżeli nie masz świadomości swoich emocji twoja uwaga skoncentrowana jest  na sytuacji wokół ciebie. Główne elementy twojego doświadczenia pozostaną dla ciebie niewidzialne – czyli emocje, które bezustannie po cichu przepływają. Tak długo, jak będziesz nieświadom tego czego doświadczasz wewnątrz, będziesz wobec tego swojego życia w stanie uśpienia, pomimo, że możesz myśleć, że jesteś silnie rozbudzony.

     Naukowcy określają  coś , co jest konieczne do osiągnięcia jakiegoś rezultatu ale nie występuje w odpowiedniej ilości jako „ konieczne lecz niewystarczające”. Świadomość emocjonalna” jest konieczna lecz niewystarczająca w osiąganiu świadomości chwili obecnej. Bez świadomości emocji nie możesz  być świadomym chwili obecnej, gdyż zawierają się w niej twoje emocje.

    Opierając się emocjom tworzysz stres. Nie można zmienić przepływających przez nas emocji. Mają one swoją dynamikę. Każda emocja pojawia się z jakiejś przyczyny

Nie zniknie dlatego, że ci się nie podoba. Twój opór wobec niej rodzi stres. Opór wobec emocji nie pozwala jej zbadać Kiedy zaakceptujesz swoje emocje ,będziesz je odczuwał i uczył się od nich. Wymaga to również zwrócenia uwagi na doznania płynące z ciała..

Proces ten ma znaczenie dla zdrowia  emocjonalnego i somatycznego i stanowi podstawę harmonii psychosomatycznej.